سرویس فرهنگ و هنر - اگر طرفدار اکشن‌های بی‌پرده و بی‌وقفه هستید، فیلم یک مرد کارگر قطعا شما را راضی می‌کند. صحنه‌های اکشن نفس‌گیر با بازی قدرتمند جیسون استاتهام و دیوید هاربر که هرکدام با حضور خود به فیلم عمق و قدرت می‌دهند، بدون شک جذاب خواهند بود. علاوه بر این ریتم تند فیلم که به خوبی با اکشن هم‌راستاست، برای طرفدارای ژانر اکشن یک امتیاز بزرگ به حساب می‌آید. ...

به گزارش سرویس فرهنگ و هنر جیرجیرک به نقل از فرادید - فرادید| جیسون استاتهام، ستاره  سینمای اکشن، در فیلم تازه اش «یک مرد کارگر» بار دیگر نقش مردی را بازی می کند که گذشته ای خونین را پشت سر گذاشته، اما نمی تواند از سایه اش فرار کند.

به گزارش فرادید؛  در خیابان های سرد و بی رحم شیکاگو، جایی میان سیمان و دود، مردی بازمی گردد که مشت هایش سال هاست با سکوت خو گرفته اند. او لوون کید است، یک کارگر ساده با گذشته ای پر از زخم و خشونت. مأمور سابقی که برای نجات دختر ربوده شده ی رئیس اش، باید بار دیگر به دل جهان تیره ی جنایت و انتقام برگردد.

«یک مرد کارگر» فیلمی به کارگردانی دیوید آیر و با فیلمنامه ای از سیلوستر استالونه است که در تاریخ ۲۸ مارس ۲۰۲۵ اکران اش آغاز شد.

در این میان سوالی که مطرح می شود این است: آیا فیلم «یک مرد کارگر»  می تواند به اندازه ی «زنبوردار» و «خشم مردانه» قلب طرفداران را از آن خود کند؟ یا تنها پژواکی از شکوه گذشته خواهد بود؟

قصه آشنای «یک مرد کارگر»

لوون کید، مردی تنها با گذشته ای پر از زخم، حالا در لباس یک کارگر ساختمانی روزگار می گذراند، اما گذشته هیچ گاه اجازه ی فراموشی به او را نمی دهد. وقتی جنی، دختر رئیس دلسوزش (با بازی مایکل پنیا)، توسط باندی وابسته به مافیای روسیه ربوده می شود، لوون دوباره به میدان بازمی گردد، این بار نه برای مأموریت، که برای وفاداری و قولی پدرانه.

فیلم بر اساس رمان «Levon’s Trade» نوشته ی چاک دیکسون ساخته شده و مانند بسیاری از آثار استاتهام، بر مضامینی چون رستگاری، تقابل با گذشته، عدالت فردی و فداکاری برای خانواده تمرکز دارد. اما آیا این روایت قهرمان تنها در دل تاریکی، برای مخاطب تازگی دارد؟

از جهاتی، فیلم شباهت هایی با «زنبوردار» دارد. همکاری قبلی استاتهام و آیر، جایی که مردی ساکت و بی رحم، با گذشته ای پنهان، در برابر نظامی فاسد می ایستد. اما «یک مرد کارگر» برخلاف «زنبوردار» کمی جدی تر می نماید و با افزودن عناصر انسانی تر، مثل تلاش لوون برای حضانت دختر کوچکش، سعی دارد از کلیشه ها فاصله بگیرد.

با این حال، منتقدان چندان راضی نبودند، مثلاً گاردین داستان را «قابل پیش بینی و کم عمق» توصیف کرده، و امتیاز ۵۳٪ در راتن تومیتوز نیز حکایت از یک اثر میانه رو دارد. اما تماشاگران، مخصوصاً طرفداران استاتهام، به وضوح از ریتم سریع، اکشن خشن و فضای آشنای فیلم لذت برده اند.

در دل سایه های شهر، لوون کید با دشمنانش نمی جنگد، بلکه او با گذشته اش می جنگد.

شخصیت ها و بازیگران در «یک مرد کارگر»

جیسون استاتهام، با همان چهره ی سرد و مشت هایی که هیچ وقت منتظر مجوز نمی مانند، در نقش لوون کید ظاهر می شود. مردی با گذشته ای نظامی، سکوتی پرمعنا، و آمادگی همیشگی برای جنگیدن. بازی استاتهام، مثل همیشه، ترکیبی از خشونت کنترل شده و کاریزمای خاموش است. هالیوود ریپورتر بازی او را نقطه ی اتکای فیلم می داند، چون زمانی که فیلمنامه در روایت پردازی کم می آورد، این «نگاه خیره ی قاتل» استاتهام است که تماشاگر را نگه می دارد.

در کنار او، مایکل پنیا در نقش «آقای گارسیا» پدری دل نگران و نسبتاً باورپذیر ظاهر می شود. آریانا ریواس در نقش «جنی» توانسته از قالب «قربانی صرف» فراتر رفته و در صحنه هایی حتی خودش را به عنوان شخصیتی مقاوم نشان دهد. اما شاید جذاب ترین مکمل، دیوید هاربر باشد که در نقش یک هم رزمی نابینا، ولی هنوز مسلح و خطرناک، تصویری به یادماندنی ارائه می دهد، کسی که خودش را با طعنه «سوملیه ی اسلحه» معرفی می کند.

با این حال، بیشتر شخصیت ها عمقی ندارند و صرفاً در خدمت پیش برد صحنه های اکشن هستند. منتقدان بارها به سطحی بودن شخصیت پردازی ها اشاره کردند و حتی بعضی از طرفداران در فضای X، فیلم را «کپی زنبوردار» دانستند.

کارگردانی دیوید آیر در  «یک مرد کارگر»

این دومین همکاری دیوید آیر با جیسون استاتهام پس از «زنبوردار» است. آیر که پیش تر با فیلم هایی چون «خشم» و «پایان کشیک» قدرت خود را در خلق تنش های خیابانی و اکشن پرحرارت، ثابت کرده، در«یک مرد کارگر» هم صحنه های درگیری را با دقت، خشم و ریتم طراحی کرده است. ضرباهنگ مشت ها و انفجارها دقیقاً همان چیزی است که طرفداران اکشن انتظارش را دارند.

اما این بار، روایت فیلم زیر سایه ی همین خشونت قرار گرفته است. منتقدان گاردین اشاره می کنند که داستان، قربانی طراحی صحنه های اکشن شده و پرداخت شخصیت ها یا گره افکنی ها از نفس افتاده است. فیلم نامه ی مشترک بین سیلوستر استالونه، آیر و چاک دیکسون (نویسنده ی رمان «Levon’s Trade») پر از دیالوگ های کوتاه و خشن به سبک خاص استالونه است که گاه طنازانه، گاه تهدیدآمیز، اما همیشه ساده و پرقدرت هستند.

از نظر فنی، فیلم برداری اگرچه در لس آنجلس انجام شده، اما با تصاویری مکرر از آسمان خراش های شیکاگو، سعی دارد هویتی شهری و صنعتی به داستان بدهد، اگرچه به قول برخی منتقدان، این حس مکان در تدوین شلخته ی فیلم گم شده است. نورپردازی اغراق شده و شب های پرنور با هاله ای غیرواقعی، باعث شده برخی صحنه ها بیشتر شبیه تیزر موزیک ویدیو باشند تا یک اکشن جدی.

با موسیقی ای که ضرباهنگ اکشن را تقویت می کند و جلوه های ویژه ای که بسیار استفاده شده است، «یک مرد کارگر» از نظر بصری خیره کننده است، اما زمان دو ساعته ی فیلم و تکرار در الگوی روایی، برای بعضی تماشاگران خسته کننده بوده است.

آیا فیلم «یک مرد کارگر» ارزش تماشا دارد؟

اگر طرفدار اکشن های بی پرده و بی وقفه هستید، «یک مرد کارگر» قطعا شما را راضی می کند. صحنه های اکشن شدید و نفس گیر با بازی قدرتمند جیسون استاتهام و دیوید هاربر که هرکدام با حضور خود به فیلم عمق و قدرت می دهند، بدون شک جذاب خواهند بود. ریتم سریع فیلم، که به خوبی با اکشن هم راستاست، برای طرفدارای ژانر اکشن یک امتیاز بزرگ به حساب می آید.

اما در کنار این نقاط مثبت، داستان فیلم به شدت ساده و قابل پیش بینی است. شخصیت ها فاقد عمق هستند و بیشتر به عنوان ابزارهایی برای پیشبرد اکشن عمل می کنند. در نهایت، فیلم ممکن است برای کسانی که به دنبال داستان های پیچیده تر و معنادارتر می گردند، خسته کننده باشد. همچنین ممکن است خشونت فیلم برای بعضی از تماشاگران زیاد باشد.

پس اگر عاشق اکشن های خالص و ساده هستید و می خواهید یک ساعت و نیم فیلمی پر از درگیری های شدید و نبردهای هیجان انگیز را تماشا کنید، «یک مرد کارگر» برای شما مناسب خواهد بود. اما اگر به دنبال داستان عمیق یا شخصیت های پیچیده هستید، شاید بهتر باشد فیلم های دیگری را انتخاب کنید.

با نمرات ۵۳ درصد از راتن تومیتوز و ۵۵ از ۱۰۰ از متاکریتیک، این فیلم در میانه قرار دارد و ارزش تماشا کردن را دارد، البته بیشتر برای کسانی که به دنبال اکشن های سریع، هیجان انگیز و خشن هستند.