سرویس فرهنگ و هنر - فیلم شعله نه فقط یکی از برجسته‌ترین آثار سینمای هند، بلکه بخشی از خاطرهٔ جمعی ایرانیان دههٔ شصت است ...

به گزارش سرویس فرهنگ و هنر جیرجیرک به نقل از برترین ها - برترین ها:  فیلم شعله نه فقط یکی از برجسته ترین آثار سینمای هند، بلکه بخشی از خاطرهٔ جمعی ایرانیان دههٔ شصت است؛ نسلی که با ویدئو و VHS، برای اولین بار با دنیای رنگارنگ بالیوود آشنا شد. همین پیوند نوستالژیک باعث شده آثار امروز ایرانی، مانند نهنگ عنبر یا گیج گاه، گهگاه به آن ارجاع دهند. حالا، با درگذشت درمندرا، بازیگر نقش «ویرو»، یاد آن فیلم کلاسیک و جذابیت همیشگی شخصیتش دوباره زنده شده است. در ادامه چند یادداشت در همین رابطه آورده ایم. همراه ما باشید

هدی رحمانی طی یادداشتی در فیلم امروز نوشت: دارمندرا آن گونه که از نزدیک شناختم، در زندگی واقعی به همان اندازهٔ نقش هایش در سینما جذاب و دوست داشتنی و مورد احترام بود. همکاران، خانواده و حتی نخست وزیر هند او را فروتن و مهربان و عمیقاً اصیل توصیف کرده اند. از ویژگی هایی که در دیدار با او آشکار بود، علاقه خاصش به پارسیان و ایرانیان بود. بارها و بارها برای ایرانیان به زبان فارسی در مناسبت هایی همچون نوروز و چهارشنبه سوری پیغام تبریک می فرستاد. رفتار محترمانه و مهربان او، یکسان نثار همه می شد و برای من که با دیدن ویروی «شعله» اورا شناختم، ویژگی جذاب و دلپذیری بود.

دارمندرا عاشق طبیعت و مزرعه زیبایش در پنجاب بود و هر وقت در صحنه فیلم برداری نبود می شد او را در آنجا پیدا کرد. شخصیت کاریزماتیک دارمندرا او را محبوب صنعت فیلم هند و تماشاگران کرده بود. او بسیار به شعر و شاعری نیز علاقه داشت و گاه احساساتش را شاعرانه ابراز می کرد. روی پرده سینما مردان قدرتمند را تجسم می بخشید و در زندگی واقعی نرمش و مهربانی را. او یکی از اسطوره های سینمای هند بود که در قلب میلیون ها نفر جاودانه شد. روحش شاد و یادش جاودان.

در ادامه صحنه هایی از فیلم خاطره انگیز «شعله» با بازی دارمندرا آمیتاب بچن و هما مالینی را مشاهده می کنید.

رضا صائمی هم در این رابطه  نوشت: کاش پاهای بسنتی هنوز قدرت حرکت داشت تا برقصد، شاید الان «درمندرا» نفس می کشید....آه از مرگ خاطره ها....جبار سینگ هم نباشد، جبر روزگار، سنگدل تر از آن است که خراش بر خیال و خاطره نیاندازد...«شعله» هنوز هندی ترین خاطره در حافظه سینمایی ایرانی هاست....به ویژه این سکانس که عشق را به محک رقص می سنجد تا پای زخمی بسنتی از رقص بر شیشه ها، زخم دل ویرو(درمندرا) را اندازه بگیرد...چقدر او پای این عشق ایستاد....حالا باید بسنتی( هما مالینی و همسر واقعی اش) پای تابوت درمندرا بیاید و برایش بخواند: «آن رفیقی که به دوران غمم دور نرفت... زیر شمشیر غمش رقص کنان خواهم رفت» 

در ادامه به چند نمونه از واکنش کاربران فضای مجازی به این خبر اشاره شده است:

مرتضی نوشت: استورهُ رفاقت و عاشق پیشگی هم نسلهای من امروز مُرد. دارمندرا هندی که همراه با آمیتاباچان(جی) در فیلم شعله سالها ما را با ترانهُ فیلم و دلباختگی اش به شیتل(همسرش)همراه میکرد. راستش خودم تا پایان فیلم منتظر بودم اتفاق دیگه ای به رسم سینمای هندوستان بیافته که نشد!

آقا حبیب هم اینطور واکنش نشان داد: یکی از مهم ترین نوستالژیای نسل ما فیلم شعله بود. نقش درمندرا توش یکی از دوستداشتنی ترین نقشای سینما بود. اون صحنه ای که جبارسینگ، ویرو رو بسته بود و بسنتی برای نجات ویرو رو شیشه رقصید به نظرم یه شاهکار سینماییه امروز این نوستالژی هم از دست رفت و درمندرا هم دنیا رو ول کرد رفت.

و توئیت آلیس: خیلی از ما کودکی مون با فیلم های هندی گذشت که مادران یا خواهران مون با عشق دستگاه ویدئو رو روشن می کردند و نگاه می کردند و ما هم عاشق رقص ها و رومانتیک بازی هاشون بودیم  امروز دارمندرا بازیگر فقید هند در گذشت که خاطرات شعله رو زنده می کرد برامون. یادش گرامی