سرویس سرگرمی - نمونه‌هایی از اجساد در ایران یافت شده که به صورت طبیعی مومیایی شده‌اند که عامل آن را می‌توان شرایط خاص محیطی دانست و از جمله این شرایط می‌توان درصد بالای نمک موجود در خاک، رطوبت کم محیط و نبود میکروارگانیسم‌ها را نام برد. علاوه بر این مومیایی، ۴۰ جمجمه ۵ هزار ساله در محفظه‌های شیشه‌ای این بخش نگهداری می‌شود که در کنار هر یک، اطلاعاتی برای آگاهی بیشتر، وجود دارد. ...
به گزارش سرویس سرگرمی جیرجیرک به نقل از فرادید - مومیایی ۹۰۰ساله ایرانی، سال هاست در محلی که روزگاری اصطبل شاهی ناصرالدین شاه بوده نگهداری می شود.
اواخر دهه ۷۰بود که این مومیایی بعد از گرفتن از سارقان عتیقه به دست میراث فرهنگی افتاد و طولی نکشید که جسدزن با قدمت بیش از ۹۰۰سال، به موزه ملی تاریخ علوم پزشکی ایران سپرده شد.
بیست و اندی سال است که این بانو در محفظه ای شیشه ای نگهداری می شود. علیرضا زمانی، تهران پژوه درباره این باره می گوید: «بیش از۱۷۰ سال قبل «اصطبل شاهی» در زمین های منسوب به «امیرکبیر» صدراعظم «ناصرالدین شاه» ساخته شد. زمینی که در سال ۱۳۸۰به «موزه ملی تاریخ علوم پزشکی ایران» تبدیل شد تا بیانگر پیشینه تاریخی تهران و همچنین کشور باشد.
یکی از بخش های مهم این موزه، بخش دیرین انسان شناسی است که اکنون جسد۹۰۰ ساله زن کشف شده در این بخش نگهداری می شود. این جسد به پیرزن ۶۵ ساله تعلق دارد که از اطراف شهر یزد پیدا و به دلیل شرایط خاص محیطی از نابودی حفظ شده است.
نمونه هایی از اجساد در ایران یافت شده که به صورت طبیعی مومیایی شده اند که عامل آن را می توان شرایط خاص محیطی دانست و از جمله این شرایط می توان درصد بالای نمک موجود در خاک، رطوبت کم محیط و نبود میکروارگانیسم ها را نام برد. علاوه بر این مومیایی، ۴۰ جمجمه ۵ هزار ساله در محفظه های شیشه ای این بخش نگهداری می شود که در کنار هر یک، اطلاعاتی برای آگاهی بیشتر، وجود دارد.
جالب ترین آن به دختر ۱۳ساله ای تعلق دارد که به عنوان «جمجمه نامدار» موزه شناخته می شود. این جمجمه ای سوراخ شده متعلق به دختری ۱۳ساله از دوره شهر سوخته یعنی حدود ۵هزار سال پیش باقی مانده و هزار حرف ناگفته از تاریخ پزشکی این سرزمین در سر خود دارد!
اینگونه به نظر می رسد که بیمار، به خاطر جمع شدن مایع درون جمجمه، بستری شده و پزشکان ایرانی برای درمان این بیماری که به آن «هیدرو سفالی» می گویند، بریده ای مثلثی شکل در جمجمه بیمار ایجاد و با مهارتی شگرف، مایع درون جمجمه را خارج می کنند. تنها همین دستاورد به جای مانده از آن روزگار و نمایش اش در این موزه، نشان می دهد که نخستین جراحی جمجمه در تاریخ پزشکی جهان را پزشکان ایرانی انجام داده اند.»