سرویس فناوری - شرکت دفاعی آمریکایی رادیا با رونمایی از طرح مفهومی ویندرانر، از برنامه‌های خود برای ساخت بزرگ‌ترین هواپیمای تاریخ پرده برداشت. این غول پرنده برای حمل حجیم‌ترین محموله‌ها طراحی شده است؛ آن‌قدر بزرگ که بتواند یک اسکادران کامل از جنگنده‌ها یا هلیکوپترها را بدون نیاز به باز کردن قطعات، مستقیماً به خط مقدم نبرد منتقل کند. ...
به گزارش سرویس فناوری جیرجیرک به نقل از فرادید - شرکت رادیا از طرح بزرگ ترین هواپیمای باری جهان با نام ویندرانر رونمایی کرده است که می تواند اسکادران های جنگی را به صورت کامل جا به جا کند.
شرکت دفاعی آمریکایی رادیا با رونمایی از طرح مفهومی ویندرانر، از برنامه های خود برای ساخت بزرگ ترین هواپیمای تاریخ پرده برداشت. این غول پرنده برای حمل حجیم ترین محموله ها طراحی شده است؛ آن قدر بزرگ که بتواند یک اسکادران کامل از جنگنده ها یا هلیکوپترها را بدون نیاز به باز کردن قطعات، مستقیماً به خط مقدم نبرد منتقل کند.
این طراحی، پاسخی مستقیم به دکترین های نظامی نوین و مفهوم پایگاه های پراکنده است. در نبردهای آینده، پایگاه های بزرگ و متمرکز به اهدافی آسان برای دشمن تبدیل می شوند. ویندرانر با قابلیت فرود روی باندهای خاکی و کوتاه ۱۸۰۰ متری، این امکان را فراهم می کند که تجهیزات پیچیده و حیاتی به سرعت در مناطق دورافتاده، صعب العبور یا درگیر مستقر شوند.
این ویژگی به ویژه در سناریوهای احتمالی در اقیانوس آرام که لجستیک به دلیل فواصل زیاد یک چالش بزرگ است، نقشی حیاتی ایفا می کند. بر اساس اطلاعات منتشر شده، ویندرانر ابعاد غول آسایی برابر با طول ۱۰۸ متر، عرض بال ۸۰ متر و ارتفاع ۲۴ متر دارد.
حجم محفظه بار داخلی آن بیش از ۶۸۰۰ مترمکعب تخمین زده می شود که حدود هفت برابر هواپیمای C-۵ گلکسی، بزرگ ترین هواپیمای ترابری فعلی ارتش آمریکا است. این فضا به ویندرانر اجازه می دهد تا در هر پرواز، ۱۲ هلیکوپتر تهاجمی آپاچی، شش هلیکوپتر ترابری شینوک یا چهار جنگنده F-۳۵ را به صورت کامل حمل کند.
اما نکته کلیدی در طراحی این هواپیما، تمرکز بر حجم داخلی به جای ظرفیت وزنی بار است. درحالی که غول هایی مانند C-۵ گلکسی و آنتونوف An-۱۲۴ می توانند به ترتیب ۱۳۰ و ۱۵۰ تن بار حمل کنند، حداکثر ظرفیت ویندرانر تنها ۷۲ تن است.
این یعنی ویندرانر برای حمل اقلام بزرگ و حجیم مانند یک جنگنده کامل ایده آل است اما برای جابجایی تجهیزات سنگین و متراکم مانند تانک های اصلی میدان نبرد، گزینه مناسبی نخواهد بود. پروژه ویندرانر در شرایطی معرفی می شود که ستون فقرات ترابری سنگین آمریکا، یعنی C-۵، یک طرح قدیمی مربوط به سال ۱۹۶۸ است و تولید آن در سال ۱۹۸۹ متوقف شد.
رقیب اصلی آن یعنی An-۱۲۴ شوروی نیز از سال ۲۰۰۴ دیگر تولید نمی شود. بااین حال، با توجه به چالش های جدی در صنعت هوانوردی آمریکا و نبود برنامه های توسعه هواپیماهای ترابری غول پیکر برای بیش از نیم قرن، پرسش های جدی در مورد امکان سنجی و موفقیت نهایی این پروژه بلندپروازانه مطرح است.
منبع: خبرآنلاین