سرویس سرگرمی - نگهداری در یک آسایشگاه مخصوص سالمندان، بار دیگر نام پرویز قلیچ خانی یکی از متفاوت ترین فوتبالیست های تاریخ ایران را سرزبان ها انداخته است؛ فوتبالیستی که کاپیتان یکی از بهترین و پرافتخارترین تیم های ملی فوتبال ایران بود و زندگیش با سیاست آمیخته شد. ...
به گزارش سرویس سرگرمی جیرجیرک به نقل از فرادید - کاپیتان تیم ملی ایران در دهه ۵۰ خورشیدی، که بعد از انقلاب، برای دومین بار در تبعیدی خودخواسته از ایران به اروپا رفت، در هفته های اخیر به خاطر شرایط جسمانی و ابتلا به یک بیماری مزمن، به یک آسایشگاه منتقل شده است. او علاوه بر سرطان معده، به فراموشی هم مبتلا شده و به گفته نزدیکانش، برای دریافت مراقبت های بیشتر، به یک مرکز پزشکی مخصوص سالمندان منتقل شده تا به صورت شبانه روزی تحت کنترل باشد.
با این حال انتشار تصاویر متفاوتی از او در این حال، بسیاری را نگران سلامتی قلیچ خانی کرده و چهره های فوتبالی و غیرفوتبالی زیادی، خواستار بازگرداندن قلیچ خانی به ایران شده اند. در این باره کاظم اولیایی صراحتا گفته که مجوزهای لازم را برای بازگرداندن قلیچ خانی گرفته. عباس آخوندی وزیر پیشین هم در نامه ای به وزیر ورزش پزشکیان، خواستار بازگرداندن او به ایران شده است.
شاید نسل جوان چندان قلیچ خانی را نشناسند اما او یکی از بزرگترین و پرافتخارترین فوتبالیست هایی است که فوتبال ایران به خود دیده و افراد زیادی مثل علی پروین و حشمت مهاجرانی گفته اند که بهترین فوتبالیست تاریخ ایران است. کیفیت و رهبری بی نظیر او در زمین فوتبال، به تیم ملی ایران کمک کرد سه بار قهرمان آسیا شود و او در هر سه قهرمانی نقشی پررنگ داشت. به عنوان بازیکن باشگاهی، او در تیم های مطرح تاج و پرسپولیس بازی کرد و قهرمانی ایران را هم با این تیم ها تجربه کرد. همه چیز اما از محله شهباز تهران شروع شد.
بچه تهران، با استعداد فراوان ورزشی
قلیچ خانی در سال ۱۳۲۴ در محله ای که این روزها ۱۷ شهریور نام دارد متولد شد. در دربیرستان، ابتدا به والیبال پرداخت اما خیلی زود به فوتبال جذب شد، ورزشی که در دهه ۴۰، کم کم جای کشتی را به عنوان ورزش اول کشورمی گرفت و راهی درخشان و پر افتخار پیش رو داشت.
او با تیم دبیرستان قهرمان آموزشگاه های تهران شد و زمانی که فقط ۱۷ سال داشت، برای تیم اول کیان که یکی از باشگاه های مطرح آن زمان بود در بالاترین سطح فوتبال کشور به میدان رفت. او در همان زمان هم مورد توجه رسانه ها قرار گرفت و کیهان در نوشتی با تیتر "کیانی جوان و شجاع" به تمجید از او پرداخت.
شروع راه درخشان در تیم ملی
او سه سال بعد از اولین بازی رسمی اش در سطح اول فوتبال، در حالی که تازه ۲۰ سال سن داشت، به تیم ملی آمد. در حالی که تیم ملی قرار بود به المپیک توکیو برود، برخی از بازیکنان قدیمی تر از تیم های دارایی و شاهین با هم درگیر شدند و تیم ملی را تحریم کردند و راه برای جوانانی مثل قیلچ خانی باز شد.
او پاییز ۱۳۴۳ در المپیک توکیو برای اولین بار برای تیم ملی به میدان رفت و پایان راهش در تیم ملی، ۲۴ اسفند ۱۳۵۵ در بازی دوستانه با مجارستان بود. در همه این سال ها، او نه فقط یکی از شخصیت های کلیدی تیم ملی بود، که گل هایی زد که دستاوردهایی تاریخی برای فوتبال ایران داشت و نام او را جاودانه کرد.
حضور در دو دوره المپیک و سه دوره قهرمانی در آسیا، و قهرمانی مهم در بازی های آسیایی در تهران، دستاوردهای درخشانی هستند که قلیچ خانی در این سالها در تیم ملی به دست آورد.
قلیچ خانی و حساس ترین گل تاریخ فوتبال ایران
فوتبال در ایران در دهه ۴۰ جای کشتی را گرفته بود اما این ورزش همچنان به یک اتفاق نیاز داشت تا توده مردم را همراه خود کند. بسیاری معتقدند، این اتفاق، اولین قهرمانی ایران در جام ملت های فوتبال آسیا در ورزشگاه امجدیه بود که با پیروزی برابر اسرائیل به دست آمد. ایران و اسرائیل برای تعیین تکلیف قهرمانی این بازی ها در انتهای اردیبهشت ۱۳۴۷ برابر هم به میدان رفتند. بازی تا دقیقه ۸۷ یک – یک مساوی بود.
و این قلیچ خانی بود که با یک گل زیبا از راه دور، ایران را برنده این بازی کرد. در روزهایی که اسرائیل به خاطر جنگ با اعراب، چندان محبوبیتی در ایران و بین دیگر مسلمانان نداشت، این پیروزی تهران را تا صبح بیدار نگه داشت و مردم فهمیدند که با فوتبال می توانند چیزی بیشتر از بردن در زمین را تجربه کنند. و کسی که این لذت را به آنها داد، قلیچ خانی بود. هنوز بسیاری معتقدند با و جود گل های مهم دیگری از جمله گل های صعود به جام جهانی، این گل قلیچ خانی مهم ترین گل تاریخ فوتبال ایران است چون راه قهرمانی و لذت بردن از فوتبال را به هواداران ایرانی نشان داد. این اولین گام بود و ایران در دو دوره بعدی هم قهرمان جام ملت های آسیا شد.
از تاج به پرسپولیس، از تهران به سن خوزه
فعالیت های باشگاهی قلیچ خانی، سرشار از قهرماین و افتخار در انواع جام ها با تیم های مختلف است. با این حال او حاشیه های زیادی هم در این بخش از زندگی خود داشت و یکی از بزرگترین شانس های زندگی اش را به خاطر مخالفت باشگاه تاج از دست داد. بعد از کیان، او به تاج رفت و با این تیم در جام باشگاه های تهران و حذفی و منطقه ای به موفقیت هایی دست پیدا کرد.
درخشش او تا حدی بود که یک تیم ترکیه به او پیشنهاد داد به این تیم برود. به این ترتیب او به همراه جلال طالبی به اولین لژیونر ایران تبدیل میشد. قرارداد بسیار لوکسی هم به این دو پیشنهاد شده بود. اما در نهایت سازمان تربیت بدنی، جلوی این انتقال را گرفت. او در تاج هم با تیمسار خسروانی به مشکل برخورد و در نهایت به شرط انتقال به پاس، از تاج جدا شد. او در تاج چنان با تیمسار خسروانی مشکل داشت که خسروانی اجازه بازی به او نمی داد.با این حالی مشکلات بزرگتری پیش روی او بود که باعث شد نام قلیچ خانی، به سیاست در ایران پیوند بخورد.
دستگیری، اعتراف تلویزیونی، عذرخواهی از شاه
اواخر دی ۵۰، قلیچ خانی به همراه مهدی لواسانی و اصغر شرفی توسط ساواک بازداشت می شود. یک ماه بعد، ساواک یک مصاحبه با حضور یکی از مدیران رده بالای این سازمان و سردبیرهای رسانه ها ترتیب می دهد و قلیچ خانی در آن، از این میگوید که فعالیت سیاسی نداشته است. فردای آن روز، رونامه ها تیتر می زنند که قلیچ خانی از شاهنشاه درخواست عفو کرده است.
علاوه بر این، ساواک در کار استخدام او در دانشسرای عالی هم دخالت کرد و فشار زیادی به قلیچ خانی وارد شد. او که بعد از پاس به دارایی رفته بود، به فکر مهاجرت از ایران می افتد اما ساواک با این کار هم مخالفت می کند. در نهایت، علی عبده مالک پرسپولیس، برای کمک کردن به قلیچ خانی پیش قدم می شود و به او وعده می دهد که کارش را درست خواهد کرد به این شرط که اول به پرسپولیس بیاید. قلیچ خانی هم قبول کرده و به پرسپولیس می رود. کمتر از یک سال بعد، قلیچ خانی در شهریور ۵۶ از پرسپولیس جدا می شود و به تیم سن خوزه از کوئیک در آمریکا می رود و یک سال نیم آخر فوتبالش را در این تیم توپ می زند.
او به خاطر دوری از فوتبال ایران، شانس حضور در جام جهانی ۱۹۷۸ را هم از دست داد. حشمت مهاجرانی علاقه زیادی داشت تا قلیچ خانی در اردوهای خارج از کشور به تیم اضافه شود و اجازه حضور او را از نهاد های امنتیتی گرفته بود اما مخالفت هایی از داخل تیم، باعث می شود مهاجرانی را از این کار منصرف کند، چون نگران بود که تیم یک دستش دچار تفرقه و چند دستگی شود.
کاپیتان چپ گرای تیم ملی
قلیچ خانی آشکارا علائق چپی داشت و به همین خاطر، فقط از سوی حاکمیت وقت تحمل می شد و در نهایت هم به همین خاطر مجبور شد ایران را ترک کند. گفته می شد به دستور شخص شاه، نام و تصاویر او از فیلم رسمی بازیهای آسیایی تهران حذف شد و وقت هم که ایران قهرمان شد، شاه حاضر نشد جام قهرمانی را به دست او بدهد. ماجرای بازداشت او هم این است که او بعد از ارتباط گرفتن با اعضای چریک های فدایی خلق در یک اردوی خارج از کشور، توسط ساواک بازداشت می شود. بعد از آن مصاحبه و انتشار نامه ای به نقل از او، اعلام می شود که او به همراه دو بازیکن دیگر تیم ملی توسط شاه عفو شده و آزاد می شوند. او بعد از انقلاب در یک بیانیه درباره درخواست عفو گفته بود: «واقعیت این است که من در یک لحظه شوم فریب دشمن را خورده و با طلب بخشایش نمودن از شاه، به خلق خود خیانت کرده ام.» او البته در همین بیانیه گفته بود که مقام های امنیتی تهدید کرده بودن بلایی سر همسر او خواهند آورد.
یک ماجرای دیگر قبل از انقلاب، مربوط به کوچ این بازیکن به ترکیه می شود. ماجرا این است که او و جلال طالبی پیشنهادی از یک تیم ترکیه ای داشتند. قلیچ خانی ماجرا را با قراگوزلو رئیس وقت تربیت بدنی در میان می گذارد اما فردای این ملاقات، بدون اطلاع او، بیانیه ای در روزنامه ها منتشر می شود که در آن قلیچ خانی، گفته بود به خاطر علائق به شاه دوستی و میهن پرستی حاضر به رفتن به ترکیه نیست. او بعد از انقلاب اعلام کرد که این نامه هم بدون اطلاع توسط ساواک منتشر شده و او نقشی در نوشتن آن نداشته. نامه مشابهی هم در همان تاریخ به نام جلال طالبی منتشر شده بود که ادبیات مشابهی دارد.
قلیچ خانی پیش از انقلاب، ایران را به مقصد آمریکا ترک می کند و کمی بعد از انقلاب به ایران بر میگردد تا این که در ابتدای دهه ۶۰، دوباره از ایران می رود. او در این سالها، در فرانسه اقامت داشته، تفکرات چپی خود را حفظ کرده و سالها یک مجله با رویکرد سیاسی چپ گرایانه منتشر می کرد.
منبع: اطلاعات آنلاین