سرویس فناوری - گوجه گلابی (Pear Tomato) یکی از خاص‌ترین انواع گوجه است که با فرم قطره‌ای، طعم شیرین و رنگ‌های جذابش شناخته می‌شود. این گوجه کوچک علاوه بر ظاهر زیبا، سرشار از ویتامین‌ها و آنتی‌اکسیدان‌هاست و در آشپزی مدرن محبوبیت فراوانی دارد. ...

به گزارش سرویس فناوری جیرجیرک به نقل از فرادید - گوجه گلابی (Pear Tomato) که گاهی با نام گوجه اشکی نیز شناخته می شود، یکی از جذاب ترین و خوش طعم ترین انواع گوجه در جهان است. این میوه ی کوچک با فرم قطره ای خود، طعمی شیرین، رنگ های متنوع (زرد، قرمز و نارنجی) و بافتی لطیف دارد. 

این گونه گوجه از قرن هفدهم میلادی در اروپا کشت می شده و امروزه به یکی از محبوب ترین گونه ها برای سالاد، تزئین غذا ها و حتی خشک کردن در آفتاب تبدیل شده است. 

منشأ و تاریخچه ی گوجه گلابی

گوجه گلابی ریشه در گونه های بومی آمریکای جنوبی دارد و نخستین بار در قرن هفدهم به اروپا منتقل شد. در آن زمان، کشاورزان اروپایی مجذوب ظاهر متفاوت این نوع گوجه شدند که به جای فرم گرد، شکلی کشیده و قطره ای داشت. 

با گذر زمان، این نوع گوجه فرنگی در میان آشپزان ایتالیایی و فرانسوی محبوب شد، زیرا هم رنگ و لعاب خاصی به غذا می داد و هم طعمی ملایم تر و شیرین تر نسبت به سایر گوجه ها داشت.

در دوران معاصر، گوجه گلابی به ویژه در ایالات متحده، ژاپن و ایتالیا پرورش داده می شود. کشاورزان این کشور ها گونه هایی با اندازه ها و رنگ های گوناگون تولید کرده اند؛ از گوجه فرنگی های زرد طلایی گرفته تا قرمز یاقوتی و نارنجی درخشان. 

ویژگی های گیاه شناسی و طعم

گیاه گوجه گلابی از لحاظ ساختار شبیه سایر گوجه هاست، اما میوه های آن کوچک تر (حدود ۲ تا ۴ سانتی متر طول) و دارای پوستی نازک تر هستند. طعم آن معمولاً بین شیرینی و اسیدیته خفیف در نوسان است و به همین دلیل برای سالاد، پاستا، و سس های سبک بسیار مناسب است.

این گوجه ها در شرایط آب وهوایی گرم و آفتابی بهترین رشد را دارند. برخلاف گوجه فرنگی های معمولی، گوجه گلابی به مراقبت بیشتری در آبیاری نیاز دارد تا طعم طبیعی و غلظت قند خود را حفظ کند. رنگ زرد آن به ویژه دارای مقدار بالایی از بتاکاروتن و آنتی اکسیدان های مفید برای بدن است.

کاربرد های آشپزی و ارزش غذایی

 گوجه گلابی تنها به دلیل ظاهرش محبوب نیست؛ بلکه یکی از پرکاربردترین گوجه ها در آشپزی مدرن است. در سالاد های مدیترانه ای، این گوجه ها جلوه ای زیبا و رنگارنگ ایجاد می کنند. همچنین در پخت پیتزا، تارت، پاستا و حتی غذا های آسیایی از آنها استفاده می شود.

 از نظر ارزش غذایی، هر ۱۰۰ گرم گوجه گلابی حدود ۱۸ کالری دارد و سرشار از ویتامین C، پتاسیم و آنتی اکسیدان هایی مانند لیکوپن است. لیکوپن ماده ای است که به کاهش خطر بیماری های قلبی و برخی سرطان ها کمک می کند. 

عجیب ترین ویژگی های گوجه گلابی

منشأ نام: نام Pear Tomato به دلیل شباهت ظاهری آن به گلابی کوچک یا قطره اشک انتخاب شده است.

گونه ای جهش یافته: این گوجه در واقع بر اثر جهش ژنتیکی طبیعی از گونه های گوجه گیلاسی پدید آمده است.

محبوب در بین هنرمندان غذایی: سرآشپز های حرفه ای اغلب از آن در تزئین بشقاب ها استفاده می کنند، چون رنگ های زنده ی آن به غذا جلوه ای هنری می دهد.

خشک کردن طبیعی: گوجه گلابی یکی از معدود انواع گوجه است که طعم خود را حتی پس از خشک شدن در آفتاب حفظ می کند و به همین دلیل در تولید گوجه خشک ایتالیایی کاربرد زیادی دارد. 

گونه های رنگی نادر: نوع بنفش تیره و نوع سبز روشن این گوجه از نادرترین گونه ها در بازار جهانی محسوب می شوند.

طبیعت مقاوم: با وجود اندازه کوچک، این گوجه مقاومت زیادی در برابر آفات دارد و می تواند در گلدان یا بالکن نیز پرورش یابد.

گوجه گلابی با ظاهری ظریف و طعمی منحصر به فرد، یکی از زیباترین و شگفت انگیزترین میوه های دنیای گیاهان خوراکی به شمار می رود.

منبع: راز بقا